Χθες παρακολουθήσαμε (μαζί με τη Δ΄ τάξη) μια όμορφη παράσταση:
Βασισμένο στο παραμύθι Μια Αρκούδα του John Berger, το νέο έργο του συνθέτη Γιώργου Κουμεντάκη μεταφέρει μικρούς και μεγάλους σε ένα φαντασιακό κόσμο.
Μια μουσική παράσταση, όπου ο ήρωας, -ένας άνθρωπος που λάτρευε τις αρκούδες- έρχεται αντιμέτωπος με την αλήθεια τους, για να ανακαλύψει τελικά ότι το ταξίδι προς το «Άλλο», δεν είναι παρά ένα ταξίδι αυτογνωσίας.
Είναι μία παράσταση που αντλεί το υλικό της από τον κόσμο της λογοτεχνίας και πιο συγκεκριμένα της διηγηματογραφίας που αφηγείται «ένα παραμύθι», θέτοντας πολλά δεδομένα που απελευθερώνουν νέες δυνατότητες διαλόγου για την παρατήρηση του κόσμου και την κατανόηση του εαυτού και του άλλου. Το εκ πρώτης όψεως αντιφατικό, αθόρυβο πάτημα ενός… θηρίου ιχνηλατεί έναν κόσμο αντιθέσεων, αντιφάσεων, διαφοράς αλλά και ενότητας, προσδοκώντας να φωτίσει κάποιες «άλλες» πλευρές του κόσμου που μας περιβάλλει, μέσα από μια διαρκή συνομιλία με τη μουσική, το λόγο και την εικόνα.
Οι μουσικοί (ο Κωνσταντίνος Ράπτης με το Bajan, ο Guido De Flavis με το σαξόφωνο και ο Γεράσιμος Τσαγκαράκης στα κρουστά) βρίσκονται ήδη στις θέσεις τους αλλά… κοιμούνται! Κοιμάται επίσης στην πολυθρόνα της σκηνής, και ο ηθοποιός Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος. Οι θεατές εισέρχονται αθόρυβα στις θέσεις τους, και κοιτάζουν γεμάτοι απορία τους μουσικούς και τον ηθοποιό να… κοιμούνται επάνω στη σκηνή. Όλοι κάνουν ησυχία και το μυστήριο «αθόρυβο πάτημα της αρκούδας» διακατέχει την ψυχή τους, για το τι πρόκειται να ακολουθήσει. Όλοι βρίσκονται στις θέσεις τους, οι πόρτες κλείνουν και… ο ηθοποιός ξυπνάει! Η παράσταση αρχίζει…
Τα τραγούδια είναι της Etten που ερμηνεύει επί σκηνής, ενώ παράλληλα ενσαρκώνει έναν χαρακτήρα που αλλάζει συνεχώς.
